Wysokość alimentów zależy od usprawiedliwionych, realnych potrzeb dziecka oraz możliwości finasowanych zobowiązanego do świadczeń alimentacyjnych rodzica.

W jaki sposób dochodzić alimentów?

Najlepszym sposobem na dochodzenie alimentów jest sporządzenie umowy alimentacyjnej w formie pisemnej pomiędzy rodzicami dziecka, w którym jedna strona zobowiązuje się do zapłaty określonej kwoty świadczeń alimentacyjnych w określonym terminie; zazwyczaj płatność odbywa się w sposób cykliczny (np. do 10-go dnia każdego miesiąca).

Ugoda rodziców może zostać zawarta przed sądem lub być też wynikiem wyroku sądu.

Warto pamiętać, iż umowa ustna zawarta między rodzicami nie jest skuteczna w wypadku uchylania się zobowiązanego do świadczeń alimentacyjnych od ich uiszczania, bowiem taka umowa nie może być podstawą do wszczęcia egzekucji komorniczej wobec dłużnika alimentacyjnego.

Jeśli rodzic nie chce zgodzić się dobrowolnie na płacenie alimentów, wówczas należy napisać pozew do właściwego miejscowo sądu rejonowego (wydział rodzinny i nieletnich). We wniosku należy opisać swoją sytuację rodzinną i materialną oraz uzasadnić potrzebę przyznania alimentów, a także podac konkretną kwotę, jaką chcielibyśmy otrzymywać w ramach świadczenia alimentacyjnego.

Jeśli rodzic został zobowiązany wyrokiem sądu do uiszczania alimentów na rzecz dziecka, a mimo to nie reguluje ich, wtedy należy sprawę zgłosić do komornika, dołączając wyrok przyznający alimenty. Jednakże w przypadku, gdy komornik nie jest w stanie wyegzekwować kwoty zaległych alimentów od dłużnika alimentacyjnego, wówczas można zwrócić się do Funduszu Alimentacyjnego w celu ich wypłaty. Maksymalna kwota jaką można uzyskać to 500 zł, a dochód na jedną osobę w rodzinie nie może przekraczać 725 zł netto.

Kiedy rodzice moga uchylić się od świadczeń alimentacyjnych wobec dziecka?

Jeżeli dziecko posiada majątek własny (np. nabyty w drodze dziedziczenia) i wartość tego majątku jest wystarczająca do pokrycia kosztów utrzymania dziecka i jego wychowania.
Jeżeli dziecko jest już pełnoletnie, a płacenie alimentów wiązałoby się z nadmiernym uszczerbkiem rodziców.
Jeżeli dziecko jest pełnoletnie, a nie dokłada ono starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się, czyli np. ma możliwość podjęcia pracy, a mimo braku przeszkód jej nie podejmuje.

Co jeszcze warto wiedzieć na temat świadczeń alimentacyjnych?

Roszczenia o alimenty przedawniają się z upływem 3 lat.
Obowiązek alimentacyjny nie jest dziedziczny, czyli nie przechodzi na spadkobierców zobowiązanego do płacenia alimentów.

na początek...

Temat października 2017:

Obowiązek alimentacyjny wobec małżonka po rozwodzie

Małżonek rozwiedziony, który nie został uznany za wyłącznie winnego rozkładu pożycia i który znajduje się w niedostatku, może żądać od drugiego małżonka rozwiedzionego dostarczania środków utrzymania w zakresie odpowiadającym usprawiedliwionym potrzebom uprawnionego oraz możliwościom zarobkowym i majątkowym zobowiązanego.

Kiedy wygasa obowiązek alimentacyjny?

W przypadku zawarcia przez tego małżonka nowego małżeństwa.
Jeśli zobowiązanym do płacenia alimentów jest małżonek, który nie został uznany za winnego rozkładu pożycia, obowiązek ten wygasa także z upływem pięciu lat od orzeczenia rozwodu, chyba że ze względu na wyjątkowe okoliczności sąd, na żądanie uprawnionego, przedłuży wymieniony termin pięcioletni.

na początek...

Temat września 2017:

Prawa człowieka

Prawa człowieka - zespół praw i wolności, które przysługują każdemu człowiekowi bez względu na rasę, płeć, język, wyznanie, przekonania polityczne, pochodzenie narodowe i społeczne, majątek etc.

Po raz pierwszy potwierdzono istnienie naturalnych praw jednostki w Deklaracji Praw Człowieka i Obywatela z 1789 r.

Prawa człowieka są prawami o charakterze moralnym, zbiorem postulatów domagających się poszanowania wartości najcenniejszych dla człowieka, takich jak:

życie
godność
wolność
swobodny rozwój.

Charakter praw człowieka:

powszechny - obowiązują na całym świecie i przysługują każdemu człowiekowi
przyrodzony - przysługują każdemu od chwili urodzenia
niezbywalny - nie można się ich zrzec
nienaruszalny - istnieją niezależnie od władzy i nie mogą być przez nią dowolnie regulowane
naturalny - obowiązują niezależnie od ich potwierdzenia przez władzę państwową
niepodzielny - wszystkie stanowią integralną i współzależną całość.

Podstawę prawną dla ochrony praw człowieka stworzyły dwa dokumenty:

Karta Narodów Zjednoczonych uchwalona w 1945 r.
Powszechna Deklaracja Praw Człowieka uchwalona w 1948 r. przez Zgromadzenie Ogólne ONZ.

W Deklaracji do podstawowych praw zaliczono: wolność, równość, prawo do pracy, ochrony prawnej, azylu, posiadania obywatelstwa, ochrony społecznej, do nauki, zakładania rodziny.

W 1961 r. państwa członkowskie Rady Europy wprowadziły Europejską Kartę Socjalną.

Instytucje służące ochronie praw człowieka:

Organizacja Narodów Zjednoczonych: Rada Praw Człowieka ONZ, Urząd Wysokiego Komisarza ds. Praw Człowieka
Rada Europy: Urząd Komisarza Praw Człowieka, Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu
Organizacja Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (OBWE): Biuro Instytucji Demokratycznych i Praw Człowieka, Urząd Wysokiego Komisarza ds. Mniejszości Narodowych, Urząd Przedstawiciela ds. Wolności Mediów.

Organizacje pozarządowe:

Amnesty International
Międzynarodowy Komitet Czerwonego Krzyża
Helsińska Fundacja Praw Człowieka
Human Rights Watch.

Jakie mamy prawa człowieka?

prawo do życia, wolności i bezpieczeństwa osobistego
prawo do rzetelnego procesu sądowego w sprawach cywilnych i karnych
prawo do głosowania i kandydowania w wyborach
wolność myśli, sumienia i wyznania
wolność wyrażania opinii (w tym również wolność mediów)
prawo do posiadania własności lub korzystania z niej bez przeszkód
wolność zgromadzeń i stowarzyszania się

na początek...

Temat sierpnia 2017:

Spadki

Jakie można podjąć decyzje w zakresie spadku?

Proste przyjęcie spadku:
Jest to przyjęcie spadku bez ograniczenia odpowiedzialności za ewentualne długi spadkowe
Przyjęcie spadku z dobrodziejstwem inwentarza:
Spadkobierca odpowiada za długi spadkodawcy jedynie do wysokości ustalonego w inwentarzu stanu czynnego spadku (czyli do wysokości aktywów spadku), czyli odpowiadamy za długi również swoim majątkiem, jednak tylko do wysokości korzyści jakie otrzymaliśmy ze spadku
Odrzucenie spadku:
chroni spadkobiercę przed negatywnymi skutkami dziedziczenia, takimi jak długi spadkowe.
Należy je złożyć w formie pisemnej przed sądem lub przed notariuszem w terminie 6 miesięcy od dnia dowiedzenia się o tytule swego powołania do dziedziczenia.
W imieniu małoletnich spadkobierców rodzice / opiekunowie prawni musza najpierw złożyć do sądu prośbę o odrzucenie spadku w imieniu małoletnich dzieci, gdyż jest to czynność przekraczająca zarząd zwykły majątkiem dziecka. Dopiero po otrzymaniu takiej zgody sądu, można odrzucić spadek w imieniu dziecka (przed sądem lub przed notariuszem). Warto wiedzieć, iż termin 6 miesięcy na odrzucenie spadku w imieniu małoletniego dziecka biegnie już od momentu dowiedzenia się o tytule jego powołania do dziedziczenia, wskutek czego w 6 miesięcy musimy uzyskać zarówno zgodę sądu na odrzucenie spadku w imieniu małoletniego, jak i faktycznie i skutecznie odrzucić ten spadek za pomocą oświadczenia woli przed sądem lub u notariusza.

na początek...

Temat lipca 2017:

Mieszkanie socjalne

Lokale socjalne mogą zostać wynajęte osobom spełniającym kryteria określone w zasadach wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy oraz osobom, wobec których sąd orzekł o uprawnieniu do lokalu socjalnego.

Wymagane dokumenty:

wypełniony formularz wniosku
wyrok sądu o eksmisję z zajmowanego lokalu mieszkalnego
dowody osobiste wnioskodawców do wglądu
dokument potwierdzający stan cywilny
zaświadczenie o wysokości dochodów brutto (z ostatnich 6 miesięcy po odliczeniu składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i chorobowe oraz kosztów uzyskania przychodu).

na początek...

Temat czerwca 2017:

Mieszkanie komunalne

Mieszkanie komunalne stanowi własność gminy.

Przydział takiego mieszkania następuje na podstawie następujących dokumentów:

zaświadczenie o wysokości dochodów brutto (z ostatnich 6 m-cy po odliczeniu składek na ubezpieczenie emerytalne, rentowe i chorobowe oraz kosztów uzyskania przychodu)
dokument potwierdzający stan cywilny w przypadku rozwodu, separacji lub zgonu współmałżonka
dokument potwierdzający brak tytułu prawnego do lokalu lub nieruchomości
dowód osobisty do wglądu.

Dokumenty można dostarczyć do Urzędu Miasta lub wysłać listem poleconym (najlepiej za potwierdzeniem odbioru. Wniosek jest wolny od opłat.

Terminy i sposób załatwienia sprawy:

sprawa załatwiana jest niezwłocznie po złożeniu kompletnego wniosku
wniosek podlega ocenie pod względem zgodności zawartych w nim danych z kryteriami określonymi w Uchwale Rady Miasta
odpowiedź na wniosek - 30 dni
osoby, których wnioski zostały rozpatrzone pozytywnie są kwalifikowane na listę osób oczekujących na przydział lokalu mieszkalnego do remontu kapitalnego lub bieżącego
przydział lokalu mieszkalnego następuje zgodnie z kolejnością zakwalifikowania na listę i w momencie pozyskania odpowiedniego lokalu.

na początek...

Temat maja 2017:

Ochrona przed zwolnieniem w okresie ciąży i urlopu macierzyńskiego

Pracodawca nie może wypowiedzieć, ani rozwiązać umowy o pracę pracownicy w okresie ciąży oraz urlopu macierzyńskiego. Od tej zasady istnieją następujące wyjątki, gdyż można wypowiedzieć lub rozwiązać umowę z pracownicą w ciąży, jeżeli:

doszłoby do tego z przyczyn uzasadniających rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia z winy pracownic, tj. w razie ciężkiego naruszenia przez nią obowiązków pracowniczych, popełnienia przez nią przestępstwa, które uniemożliwiłoby dalsze jej zatrudnianie na danym stanowisku. W takiej sytuacji do zwolnienia niezbędna jest jednak dodatkowo zgoda reprezentującej pracownicę zakładowej organizacji związkowej.
ogłoszono upadłość lub likwidację pracodawcy. W odróżnieniu od likwidacji zakładu pracy, w przypadku zwolnień grupowych pracodawca nie może wypowiedzieć ani rozwiązać umowy o pracę z kobietą w ciąży lub na urlopie macierzyńskim, może jednak zastosować wypowiedzenie zmieniające, czyli zmianę warunków pracy i płacy.
jest zatrudniona na okres próbny nieprzekraczający 1 miesiąca. Jeżeli kobieta zatrudniona jest na umowę na okres próbny przekraczający 1 miesiąc, albo na czas określony, a umowa uległaby rozwiązaniu po upływie 3 miesiąca ciąży, ulega ona przedłużeniu do dnia porodu. Nie ulega jednak przedłużeniu umowa o pracę na czas określony zawarta w celu zastępstwa pracownika.

Pracownicy w ciąży nie wolno zatrudniać w godzinach nadliczbowych, ani w porze nocnej, ani w systemie tzw. przerywanego czasu racy, a także bez jej zgody delegować poza stałe miejsce pracy. Kobiety w ciąży i karmiących dziecko piersią nie mogą także wykonywać prac uciążliwych, niebezpiecznych lub szkodliwych dla zdrowia, które mogą mieć niekorzystny wpływ na ich zdrowie, przebieg ciąży lub karmienie dziecka piersią. Wykaz takich prac zawarty jest w rozporządzeniu Rady Ministrów z 10 września 1996 r. w sprawie wykazu prac szczególnie uciążliwych lub szkodliwych dla zdrowia kobiet.

na początek...

Temat kwietnia 2017:

Zasiłek dla bezrobotnych

Osoba bezrobotna otrzymuje zasiłek po spełnieniu następujących warunków:

jest zarejestrowana w urzędzie pracy jako osoba bezrobotna,
urząd pracy nie ma dla niej propozycji zatrudnienia, szkolenia, stażu, przygotowania zawodowego, prac interwencyjnych lub publicznych,
w okresie 18 miesięcy poprzedzających dzień rejestracji była zatrudniona łącznie przynajmniej 365 dni i osiągała wynagrodzenie w kwocie co najmniej najniższego wynagrodzenia. Do wskazanych 365 dni zalicza się również m.in. okresy odbywania służby wojskowej, urlopu wychowawczego i pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy.

Zasiłek dla bezrobotnych przysługuje za każdy dzień kalendarzowy od dnia zarejestrowania się we właściwym powiatowym urzędzie pracy. Jednak zasada ta zmienia się w niektórych sytuacjach.

Jeśli osoba bezrobotna odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia, szkolenia, stażu, przygotowania zawodowego, wykonywania prac interwencyjnych, robót publicznych, poddania się badaniom lekarskim lub psychologicznym, mającym na celu ustalenie zdolności do pracy lub udziału w innej formie pomocy w okresie 6 miesięcy przed zarejestrowaniem w urzędzie pracy rozwiązała stosunek pracy zawarty na podstawie skierowania z urzędu pracy wówczas zasiłek przysługuje po upływie 120 dni w przypadku pierwszej odmowy, 180 dni w przypadku drugiej odmowy, 270 dni w przypadku trzeciej i każdej kolejnej odmowy.

Zasiłek przysługuje dopiero po 90 dniach od zarejestrowania się w urzędzie pracy, jeśli w okresie 6 miesięcy przed zarejestrowaniem w powiatowym urzędzie pracy osoba bezrobotna rozwiązała stosunek pracy za wypowiedzeniem albo na mocy porozumienia stron.

Zasiłek przysługuje dopiero po 180 dniach od zarejestrowania się w urzędzie pracy, jeśli w okresie 6 miesięcy przed zarejestrowaniem w powiatowym urzędzie pracy osoba bezrobotna spowodowała ze swojej winy rozwiązanie stosunku pracy lub rozwiązała stosunek służbowy bez zachowania okresu wypowiedzenia.

Podstawowa wysokość zasiłku dla bezrobotnych wynosi do 31 maja 2017 r. wynosi:

831,10 zł miesięcznie - w okresie pierwszych 90 dni posiadania prawa do zasiłku,
652,60 miesięcznie- w okresie kolejnych dni posiadania prawa do zasiłku.

Wysokość zasiłku zmienia się 1 czerwca każdego roku.

Podstawowa wysokość zasiłku zmienia się w zależności od długości okresu uprawniającego do zasiłku (czyli okresu zatrudnienia).

Jeżeli jest on:

nie dłuższy niż 5 lat, wysokość zasiłku wynosi 80% kwoty podstawowej, tj. 664,90 w okresie trzech pierwszych miesięcy i 522,10 zł miesięcznie w pozostałym okresie,
dłuższy niż 5 lat i krótszy niż 20 - w podanej wyżej wysokości podstawowej,
dłuższy niż 20 lat, przysługuje zasiłek w wysokości 120% podstawowej kwoty zasiłku, czyli 997,40 zł przez trzy pierwsze miesiące, a następnie 783,30 zł miesięcznie.

OKRES POBIERANIA ZASIŁKU

Okres pobierania zasiłku zależy m.in. od poziomu bezrobocia na obszarze, na którym zamieszkuje bezrobotny i wynosi:

180 dni - dla bezrobotnych zamieszkałych na obszarze powiatu, jeżeli stopa bezrobocia na tym obszarze w dniu 30 czerwca roku poprzedzającego dzień nabycia prawa do zasiłku nie przekraczała 150% przeciętnej stopy bezrobocia w kraju;
365 dni - dla bezrobotnych:
- zamieszkałych w okresie pobierania zasiłku na obszarze powiatu, jeżeli stopa bezrobocia na tym obszarze w dniu 30 czerwca roku poprzedzającego dzień nabycia prawa do zasiłku przekraczała 150% przeciętnej stopy bezrobocia w kraju,
- powyżej 50 roku życia oraz posiadających jednocześnie co najmniej 20-letni okres uprawniający do zasiłku,
- którzy mają na utrzymaniu co najmniej jedno dziecko w wieku do 15 lat, a małżonek bezrobotnego jest także bezrobotny i utracił prawo do zasiłku z powodu upływu okresu jego pobierania po dniu nabycia prawa do zasiłku przez tego bezrobotnego,
- samotnie wychowują co najmniej jedno dziecko w wieku do 15 lat.

Okres pobierania zasiłku przedłuża się w razie urodzenia dziecka. Okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych ulega skróceniu o okres zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych, robót publicznych oraz o okres odbywania stażu, szkolenia lub przygotowania zawodowego dorosłych przypadających na okres, w którym przysługiwałby zasiłek, oraz o okresy nieprzysługiwania zasiłku.

na początek...

Temat marca 2017:

Jaką pomoc oferuje urząd pracy?

Osoby zarejestrowane w urzędzie pracy mogą liczyć na różnorodne formy wsparcia i pomocy. Pracownicy urzędu pracy najpierw, uwzględniając potrzeby osoby bezrobotnej ustalają jedne z trzech profili pomocy, a następnie, w ciągu 60 dni, zostaje przygotowany indywidualny plan działania.

Indywidualny plan działania może być opracowany zarówno dla osoby bezrobotnej, jak i poszukującej pracy. Zawiera on działania możliwe do zastosowania przez urząd pracy, działania planowane do samodzielnej realizacji przez osobę bezrobotną lub poszukującą pracy w celu znalezienia pracy, planowane terminy realizacji poszczególnych działań, formę, planowaną liczbę i terminy kontaktów z doradcą lub innym pracownikiem urzędu pracy, termin i warunki zakończenia realizacji indywidualnego planu.

Formy wsparcia i pomocy oferowane przez urząd pracy to:

Pośrednictwo pracy

Pośrednictwo pracy (dla osób bezrobotnych oraz poszukujących pracy) to pomoc w uzyskaniu odpowiedniego zatrudnienia. Można uzyskać oferty pracy, informacje o przysługujących prawach i obowiązkach, informacje o aktualnej sytuacji i przewidywanych zmianach na lokalnym rynku pracy.

Poradnictwo zawodowe

Wsparcie w wyborze odpowiedniego zawodu i zmianie miejsca pracy oraz pomoc w planowaniu rozwoju kariery zawodowej, w przygotowaniu do lepszego radzenia sobie w poszukiwaniu i podejmowaniu pracy.

Szkolenia

Urząd pracy może sfinansować szkolenia dla osób bezrobotnych zwiększające kwalifikacje zawodowe oraz kwalifikacje, które zwiększą szansę na podjęcie lub utrzymanie zatrudnienia lub własnej działalności gospodarczej.

Stypendia dla osób skierowanych na szkolenia

Stypendia przysługują osobom bezrobotnym skierowanym na szkolenia. Wysokość stypendium wynosi 120% zasiłku dla bezrobotnych, gdy szkolenie trwa minimum 150 godzin miesięcznie. Gdy szkolenie trwa krócej, wówczas wysokość stypendium jest proporcjonalnie niższa. Minimalne stypendium wynosi 20% zasiłku dla bezrobotnych.

Zwrot kosztów zakwaterowania, wyżywienia, przejazdu na szkolenie

Przysługuje osobie bezrobotnej skierowanej na szkolenia poza miejscem zamieszkania.

Pożyczka na sfinansowanie kosztów szkolenia

Maksymalna wysokość pożyczki na sfinansowanie kosztów szkolenia (dla osób bezrobotnych) wynosi 400% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia.

Pokrycie kosztów studiów podyplomowych

Maksymalna wysokość pomocy w postaci pokrycia kosztów studiów podyplomowych to 300% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia.

Zwrot kosztów przejazdu

Zwrot kosztów przejazdu do pracodawcy zgłaszającego ofertę pracy i powrotu do miejsca zamieszkania, gdy osoba bezrobotna została skierowana z urzędu pracy, a pracodawca ma siedzibę poza jej miejscem zamieszkania.

Zwrot kosztów przejazdu na badania lekarskie i psychologiczne

Zwrot kosztów przejazdu na badania lekarskie i psychologiczne dla osób bezrobotnych oraz powrotu do miejsca zamieszkania pod warunkiem, że na te badania zostały skierowane przez urząd pracy.

Jednorazowa pomoc na podjęcie działalności gospodarczej

Jednorazowa pomoc na podjęcie działalności gospodarczej (dla osób bezrobotnych, absolwentów centrum integracji zawodowej, absolwentów klubów integracji społecznej) przysługuje między innymi na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji, doradztwa. Maksymalna wysokość tej pomocy to:

6-krotna wysokość przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia,
w przypadku spółdzielni socjalnej 4-krotna wysokość przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia na jednego członka założyciela spółdzielni oraz 3-krotna wysokość przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia dla jednego członka przystępującego do spółdzielni socjalnej po jej założeniu.

Dodatek aktywizacyjny

Dodatek aktywizacyjny dla osób bezrobotnych posiadających prawo do zasiłku dla bezrobotnych przysługuje osobom, które:

w wyniku skierowania z urzędu pracy podjęły zatrudnienie w niepełnym wymiarze czasu pracy i otrzymują wynagrodzenie niższe niż minimalne,
z własnej inicjatywy podjęły zatrudnienie.

Dodatek nie przysługuje osobom skierowanym do prac interwencyjnych, robót publicznych lub na stanowisko pracy sfinansowane przez urząd pracy tym, które podjęły pracę u pracodawcy, u którego pracowały przed zarejestrowaniem w urzędzie pracy.

Staże

Staże jako forma pomocy przysługująca osobom zarejestrowanym w urzędach pracy dotyczą osób bezrobotnych spełniających jedno z następujących kryteriów:

wiek do 30 lat,
wiek powyżej 50 lat,
bycie osobą długotrwale bezrobotną,
korzystanie ze świadczeń pomocy społecznej,
bycie rodzicem co najmniej jednego dziecka do 6 r.ż.,
bycie rodzicem co najmniej jednego dziecka niepełnosprawnego w wieku do 18 r.ż.,
niepełnosprawność.

W okresie odbywania stażu stypendium wynosi 120% zasiłku dla bezrobotnych. Staż maksymalnie może trwać 6 miesięcy; w przypadku osób w wieku do 30 lat maksymalnie 12 miesięcy.

Przygotowanie zawodowe

W formie praktycznej nauki zawodu dorosłych trwa od 6-12 miesięcy lub w formie przyuczenia do pracy dorosłych trwa od 3 do 6 miesięcy. Ma na celu umożliwienie przystąpienia do egzaminu potwierdzającego kwalifikacje w zawodzie lub egzaminu czeladniczego. Stypendium wynosi 120 % zasiłku dla bezrobotnych.

Składki na ubezpieczenie społeczne

Opłacane osobom otrzymującym stypendium podczas odbywania stażu lub przygotowania zawodowego.

Stypendium

Dla osób bezrobotnych bez kwalifikacji zawodowych, które w okresie 12 miesięcy od zarejestrowania w urzędzie pracy podjęły naukę w szkole ponadgimnazjalnej lub szkole wyższej.

Prace interwencyjne

Skierowane są do osób bezrobotnych znajdujących się w szczególnej sytuacji na rynku pracy. Maksymalny czas wykonywania prac interwencyjnych to 24 miesiące. Dofinansowanie przez taki okres czasu przysługuje osobom powyżej 50 roku życia.

Refundacja udokumentowanych kosztów opieki nad dzieckiem/dziećmi do lat 7 lub osobą zależną

Refundacja udokumentowanych kosztów opieki nad dzieckiem/dziećmi do lat 7 (dla osób bezrobotnych samotnie wychowujących co najmniej jedno dziecko do 6 roku życia lub dziecko niepełnosprawne do 18 roku życia) lub osobą zależną po podjęciu zatrudnienia, stażu, przygotowania zawodowego dla osób dorosłych lub szkolenia. Faktycznie poniesione koszty muszą być udokumentowane. Maksymalny czas otrzymywania refundacji wynosi 6 miesięcy.

Pożyczka na podjęcie działalności gospodarczej

Pożyczka na podjęcie działalności gospodarczej przysługuje osobie bezrobotnej, poszukującej pracy, jeśli jest absolwentem szkoły lub uczelni (w okresie 48 miesięcy od dnia ukończenia szkoły lub uzyskania tytułu zawodowego), bądź studentem ostatniego roku studiów. Udzielana jest na podstawie opisu działalności, oraz kosztorysu. Maksymalna kwota pożyczki to 20- krotna wysokość przeciętnego wynagrodzenia. Należy ją spłacić w ciągu 7 lat.

Program Aktywizacja i Integracja

Program Aktywizacja i Integracja to program, który urząd pracy może realizować wspólnie z ośrodkiem pomocy społecznej. Z programu mogą skorzystać osoby z III profilem pomocy, korzystające ze świadczeń pomocy społecznej. Czas trwania programu to 2 miesiące. Działania realizowane w ramach programu to prace społecznie użyteczne, grupowe poradnictwo specjalistyczne, warsztaty trenerskie i grupy wsparcia. Po zakończeniu programu można ponownie zostać skierowanym do udziału w programie (maks. do 6 mies.), być skierowanym do zatrudnienia wspieranego lub może nastąpić ponowne ustalenie profilu pomocy.

Bon szkoleniowy

Dla osób, które nie ukończyły 30 lat. Pozwala na pokrycie kosztów związanych z odbyciem wskazanego szkolenia. Maksymalna wysokość to 100% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia.

Bon stażowy

Dla osób, które nie ukończyły 30 lat. Na jego podstawie osoba bezrobotna zostaje skierowana do odbycia 6 miesięcznego stażu u wskazanego przez nią pracodawcy. Warunkiem uzyskania bonu jest zobowiązanie pracodawcy, że zatrudni osobę bezrobotną po zakończeniu stażu.

Bon zatrudnieniowy

Bon zatrudnieniowy mogą uzyskać osoby, które nie ukończyły 30 lat. Bon zatrudnieniowy stanowi gwarancję dla pracodawcy, który zatrudnił je jako osoby bezrobotne, refundacji przez 12 miesięcy części kosztów zatrudnienia i składek na ubezpieczenie społeczne. Pracodawca zobowiązuje się, że zatrudni te osoby przez okres 18 miesięcy.

Bon na zasiedlenie

Dla osób, które nie ukończyły 30 lat i podejmują pracę poza miejscem zamieszkania oraz uzyskują wynagrodzenie w wysokości co najmniej najniższego wynagrodzenia brutto, a odległość między ich dotychczasowym miejscem zamieszkania, a nowym miejscem przekracza 80 km lub czas dojazdu i powrotu byłby dłuższy niż 3 godziny dziennie. Maksymalna kwota bonu na zasiedlenie to 200% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia.

na początek...

Temat lutego 2017:

Renta rodzinna

Renta rodzinna przysługuje uprawnionym członkom rodziny (dzieci, małżonek/małżonka, rodzice) osoby, która w chwili śmierci miała ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy lub spełniała warunki wymagane do uzyskania jednego z tych świadczeń.

Bardziej szczegółowe informacje na temat osób uprawnionych przedstawia poniższy schemat:

Wysokość renty rodzinnej jest uzależniona od dwóch czynników:

wysokości świadczenia (emerytury lub renty), która byłaby wypłacana osobie zmarłej,
liczby uprawnionych do niej osób (wszystkim uprawnionym osobom przysługuje jedna łączna renta rodzinna). Dla jednej osoby wysokość renty rodzinnej wynosi 85%, dla dwóch osób łącznie 90%, a dla trzech osób łącznie 95% świadczenia, które przysługiwałoby zmarłemu.

na początek...

Temat stycznia 2017:

Indywidualne sposoby oszczędzania na emeryturę

Osoby, które chciałyby dobrowolnie oszczędzać na dodatkową emeryturę mogą skorzystać z:

Pracowniczych Programów emerytalnych (PPE),
Indywidualnego Konta Emerytalnego (IKE)
Indywidualnego Konta Zabezpieczenia Emerytalnego (IKZE).

Szczególnie zainteresowane taką formą oszczędzania na emeryturę powinny być osoby zatrudnione na umowę o dzieło, od której składki na ubezpieczenie emerytalne nie są odprowadzane. Mogą z nich także skorzystać osoby zatrudnione na podstawie np. umowy o pracę, aby w przyszłości pobierać świadczenie w większej wysokości.

Pracownicze Programy Emerytalne pozwalają zaoszczędzić dodatkowe środki na emeryturę. Są organizowane przez pracodawcę przy współudziale pracowników. Mogą mieć np. formę pracowniczego funduszu emerytalnego, czy grupowego ubezpieczenia na życie z ubezpieczeniowym funduszem kapitałowym pracowników. Środki odprowadzane do programu zarządzane są przez instytucję finansową. Środki, które uczestnik programu zgromadził na swoim koncie mogą być wypłacone przez niego po ukończeniu 60 lat, a także po przedstawieniu przez niego informacji o przyznaniu prawa do emerytury (gdy ukończył 55 lat). Jeżeli uczestnik nie wystąpi z wnioskiem środki będą wypłacone po ukończeniu przez niego 70 lat. W razie śmierci uczestnika programu środki są wypłacane osobie uprawnionej (np. małżonce, dzieciom). Oszczędności można również automatycznie odzyskać w momencie likwidacji PPE przez pracodawcę, nie jest to jednak korzystne dla pracownika, gdyż w takim przypadku naliczany jest 19% podatek od zysków kapitałowych. W 2017 r. limit wpłat uczestnika do jednego programu pracowniczego wynosi 19183,50 zł.

Indywidualne Konto Emerytalne umożliwia dodatkowe, dobrowolne oszczędzanie na emeryturę. Zysk uzyskany na kontach nie podlega opodatkowaniu, jednakże warunkiem jest wypłacenie zgromadzonych oszczędności dopiero po 60 roku życia, a w przypadku nabycia uprawnień emerytalnych po 55 roku życia. Aby skorzystać ze zwolnienia podatkowego osoba oszczędzająca na IKE musi ponadto:

dokonać wpłat na IKE co najmniej w 5 dowolnych latach kalendarzowych albo
wpłacić ponad ? wartości wszystkich wpłat nie później niż na 5 lat przed dniem złożenia wniosku o dokonanie wypłaty.

Środki zgromadzone na IKE środki podlegają dziedziczeniu, a dziedziczenie to jest zwolnione z podatku od spadków i darowizn. Jedna osoba może posiadać wyłącznie jedno IKE. Maksymalny roczny limit wpłat na IKE wynosi w 2017 r. 12 789 zł. Nie jest natomiast ustalona minimalna wartość wpłaty. Więcej informacji na temat IKE można znaleźć na stronie www:
http://www.mpips.gov.pl/ubezpieczenia-spoleczne/ubezpieczenie-emerytalne/indywidualne-konto-emerytalne/

Indywidualne Konto Zabezpieczenia Emerytalnego jest formą dobrowolnego oszczędzania na emeryturę. Wpłaty na to konto można odliczyć od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Po zakończeniu oszczędzania na IKZE wypłata środków dla ubezpieczonego lub dla osoby uprawnionej (w przypadku śmierci uprawnionego) jest natomiast opodatkowana. W 2016 r. limit wpłat na IKZE wynosi 5115,16 zł. Więcej informacji na temat IKZE na stronie www: http://www.mpips.gov.pl/ubezpieczenia-spoleczne/ubezpieczenie-emerytalne/ikze/

na początek...

Temat grudnia 2016:

Ubezpieczenia społeczne

System ubezpieczeń społecznych w Polsce obejmuje:

ubezpieczenie emerytalne,
ubezpieczenie rentowe,
ubezpieczenie chorobowe,
ubezpieczenie wypadkowe.

Możliwe jest także dobrowolne ubezpieczenie się np. od odpowiedzialności cywilnej (OC), czy od następstw nieszczęśliwych wypadków (NW). Tego rodzaju ubezpieczenia nie są ubezpieczeniami społecznymi, są w większości przypadków dobrowolne (za wyjątkiem obowiązkowego ubezpieczenia OC właścicieli pojazdów!) i są oferowane przez firmy ubezpieczeniowe.

Rodzaj ubezpieczenia	Kategorie osób podlegające ubezpieczeniu OBOWIĄZKOWEMU	Kategorie osób podlegające ubezpieczeniu DOBROWOLNEMU
Emerytalne i rentowe	osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę, zleceniobiorcy (do wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę), osoby pobierające zasiłek dla bezrobotnych, osoby pobierające zasiłek macierzyński, osoby na urlopach wychowawczych. Osoby te po ustaniu tytułu do obowiązkowego ubezpieczenia mogą je kontynuować dobrowolnie.	Osoby, które nie są objęte ubezpieczeniem obowiązkowym, np. zatrudnione na umowę o dzieło. Uwaga! Odprowadzenie składek na ubezpieczenie społeczne od umów o dzieło jest obowiązkowe w przypadku zawarcia takiej umowy z własnym pracodawcą oraz gdy umowa jest wykonywana na jego rzecz. Uwaga! Składka na ubezpieczenie jest dobrowolna dla osób pracujących na umowę zlecenie jeżeli przyjmujący zlecenie ma opłacane składki z tytułu umowy o pracę, czyli wówczas, gdy umowa zlecenia jest dodatkowym, a nie jedynym, źródłem dochodu.
Chorobowe	Osoby objęte obowiązkowo ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym, które są: zatrudnione na podstawie umowy o pracę.	osoby objęte obowiązkowo ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym, które wykonują pracę na umowę zlecenie, osoby zatrudnione na podstawie umowy o dzieło
Wypadkowe	Osoby objęte obowiązkowo ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym takie, jak: zatrudnione na podstawie umowy o pracę, wykonujące pracę na podstawie umowy zlecenia.	osoby zatrudnione na podstawie umowy o dzieło.

Zadania z zakresu ubezpieczeń społecznych w Polsce wykonuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych (ZUS): http://www.zus.pl/.

Wysokości składek na poszczególne rodzaje ubezpieczeń wynoszą:

na ubezpieczenie emerytalne - 19,52% podstawy wymiaru składki (z tego 9,76% płaci pracodawca i 9,76% płaci pracownik); składka jest naliczana od podstawy nieprzekraczającej w danym roku kalendarzowym 30-krotności przeciętnego wynagrodzenia. Jeżeli podstawa wymiaru składki przekroczy tę wartość w danym roku, to w kolejnych miesiącach tego roku składka nie jest odprowadzana.
na ubezpieczenie rentowe - 8% podstawy wymiaru składki (z tego 6,5% płaci pracodawca, a 1,5% pracownik),
na ubezpieczenie chorobowe - 2,45% podstawy wymiaru składki (całość płacona jest przez pracownika),
na ubezpieczenie wypadkowe - 0,67 ÷ 3,86% podstawy wymiaru składki w zależności od tego do jakiej grupy rodzaju działalności wg PKD (Polskiej Klasyfikacji Działalności: http://www.krs-online.com.pl/PKD.html) należy pracodawca (całość składki płacona jest przez pracodawcę).

na początek...

Temat listopada 2016:

Dochodzenie praw pracowniczych

Jeżeli sprawa dotyczy kwestii związanych z umową o pracę będzie ona rozstrzygana przez:

sądy pracy (w sądach rejonowych),
sądy pracy i ubezpieczeń społecznych (w sądach okręgowych).

Zgodnie z prawem przed skierowaniem sprawy do sądu pracownik może zażądać wszczęcia postępowania pojednawczego przed komisją pojednawczą.

Kiedy sprawę rozpatruje sąd pracy? Do którego sądu złożyć pozew?

Pozew należy wnieść do sądu pracy (sądu rejonowego) wówczas, gdy sprawa dotyczy:

1. ustalenia istnienia stosunku pracy,

2. uznania bezskuteczności wypowiedzenia stosunku pracy,

3. przywrócenia do pracy, przywrócenia poprzednich warunków pracy i płacy oraz łącznie z nimi dochodzonych roszczeń o odszkodowanie w przypadku nieuzasadnionego lub naruszającego przepisy wypowiedzenia oraz rozwiązania stosunku pracy,

4. kar porządkowych i świadectwa pracy oraz roszczenia z tym związane.

Pozew składa się do sądu okręgowego (sądu pracy i ubezpieczeń społecznych), gdy sprawa dotyczy:

1. spraw niemajątkowych i łącznie z nimi dochodzonych roszczeń majątkowych,

2. roszczeń majątkowych, gdy wartość przedmiotu sporu przekracza 75 000 zł.

Sądy okręgowe rozpatrują także apelacje od orzeczeń sądów pracy.

Ze względu na właściwość miejscową co do zasady właściwy jest:

gdy pozywamy osobę fizyczną - sąd rejonowy lub okręgowy właściwy dla miejsca zamieszkania pozwanego,
gdy pozywamy spółkę lub inną osobę prawną - sąd rejonowy lub okręgowy właściwy dla jej siedziby (informację na temat siedziby znaleźć można w Krajowym Rejestrze Sądowym).

Możliwe jest także złożenie pozwu w sądzie, w którego obszarze właściwości praca była lub miała być wykonana, lub sąd, w którego obszarze właściwości znajduje się zakład pracy.

Jeżeli pracownik składa do sądu sprawę z zakresu prawa pracy nie wnosi opłaty od pozwu.

Opłata stała w wysokości 30 zł pobierana jest natomiast od apelacji, zażalenia, skargi kasacyjnej i skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Jeżeli wartość roszczenia (przedmiotu sporu) przekracza 50 000 zł opłata ta wynosi natomiast 5% wartości przedmiotu sporu.

Czas na złożenie pozwu to co do zasady 3 lata od momentu, kiedy roszczenie stało się wymagalne, a więc np. od dnia kiedy miało być, a nie zostało wypłacone wynagrodzenie.

Postępowanie przed komisją pojednawczą

Nie jest ono obowiązkowe. Komisja taka może być powołana przez pracodawcę i działający w zakładzie związek zawodowy. Jeżeli w zakładzie pracy związek nie działa pracodawca może komisję powołać samodzielnie po uzyskaniu pozytywnej opinii pracowników. Wszczęcie postępowania następuje na pisemny wniosek pracownika. Pracownik wniosek taki może także zgłosić ustnie do protokołu. W wyniku postępowania może zostać zawarta ugoda pomiędzy pracownikiem a pracodawcą. Jeżeli nie zostanie zawarta, wówczas pracownik w terminie do 14 dni od zakończenia postępowania może zażądać, aby komisja przekazała sprawę sądowi pracy. Złożony przez pracownika wniosek o rozpatrzenie sprawy przed komisją zastępuje wówczas pozew. Pracownik może także sam wnieść pozew do sądu pracy.

Dochodzenie roszczeń z tytułu umów cywilnoprawnych

Uwaga! Przy zatrudnieniu na podstawie umowy cywilnoprawnych roszczeń z tego tytułu dochodzić można wyłącznie z powództwa cywilnego. Pozew składa się wówczas do sądu rejonowego lub okręgowego (w zależności od wartości przedmiotu sporu) do Wydziału Cywilnego. Właściwy jest sąd miejsca siedziby (lub miejsca zamieszkania) zleceniodawcy (przy umowie zlecenia) lub zamawiającego (przy umowie o dzieło), chyba że strony w umowie umówią się inaczej.

Złożenie pozwu w takim trybie podlega opłacie w wysokości 5% wartości przedmiotu sporu. Osoby znajdujące się w trudnej sytuacji materialnej mogą się ubiegać o zwolnienie z kosztów sądowych.

na początek...

Temat października 2016:

Umowy cywilnoprawne (tzw. umowy "śmieciowe") - część II

(część I zagadnienia opisano w temacie września - kliknij tutaj)

b) Umowa o dzieło. Strony tej umowy to wykonawca (wykonujący określone dzieło) oraz zamawiający (ten, który wykonanie dzieła zamawia). Zawierając umowę o dzieło wykonawca zobowiązuje się do wykonania określonego dzieła, a zamawiający do wypłaty wynagrodzenia.

Wysokość wynagrodzenia powinna być określona w umowie. W umowie najczęściej określony jest także termin, w którym dzieło powinno zostać wykonane. Ze względu na to, że w tego typu umowie wykonawca zobowiązuje się do wykonania konkretnego dzieła, umowa ta nazywana jest umową rezultatu. Gdy dzieło jest gotowe wówczas zamawiający powinien je odebrać stwierdzając, czy odpowiada ono warunkom umowy i nie ma wad. Umowa o dzieło nie musi być przez wykonawcę wykonana osobiście, jeżeli jednak wykonuje on dzieło przy pomocy innych osób to odpowiada za ich działanie lub zaniechanie jak za własne.

Umowa o dzieło wygasa po wykonaniu dzieła i zapłacie należnego wynagrodzenia. Może być także pod określonymi warunkami wypowiedziana przez każdą ze stron. Wykonawca może ją wypowiedzieć wówczas, gdy w celu wykonania dzieła potrzebne jest współdziałanie zamawiającego, a ten nie współdziała. Zanim wykonawca rozwiąże umowę powinien jednak wezwać zamawiającego do podjęcia współdziałania w określonym terminie. Dopiero jeżeli zamawiający tego nie zrobi wykonawca może umowę rozwiązać.

Zamawiający natomiast może umowę rozwiązać wówczas, gdy wykonawca spóźnia się z wykonaniem dzieła i w związku z tym bardzo prawdopodobne jest, że nie ukończy go w ustalonym terminie. Zamawiający może umowę wypowiedzieć także wówczas, gdy wykonawca wykonuje dzieło wadliwie albo w sposób, który jest sprzeczny z umową. Przed rozwiązaniem umowy powinien jednak wezwać wykonawcę do zmiany sposobu wykonania dzieła wyznaczając stosowny do tego termin. Dopiero, gdy wykonawca w określonym terminie nie dostosuje się do uwag zamawiającego może on odstąpić od umowy. Zamawiający może w takim przypadku również powierzyć dalsze wykonanie dzieła lub jego naprawę innej osobie na koszt wykonawcy.

Od 2016 roku wprowadzone zostały istotne zmiany w zakresie umów zlecenia, które polepszają sytuację zatrudnionych na tej podstawie.

1. Obecnie osoba, która spełnia warunki do objęcia obowiązkowym ubezpieczeniem emerytalnym i rentowym z tytułu wykonywania jednocześnie kilku umów zlecenia podlega obowiązkowo ubezpieczeniu z tytułu każdej umowy do momentu uzyskania przychodu (będącego sumą przychodów z poszczególnych umów) w wysokości co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Nadal natomiast umowy o dzieło nie są tytułem do obowiązkowych ubezpieczeń społecznych i zdrowotnego w ZUS. Odprowadzanie składek ZUS od tej umowy jest konieczne tylko wówczas, gdy umowę o dzieło wykonawca zawarł z pracodawcą lub z innym podmiotem, ale pracę wykonuje się na rzecz pracodawcy.

Porównanie najważniejszych cech umowy zlecenia, umowy o dzieło i umowy o pracę przedstawiono w tabeli:

Cecha umowy	Umowa o pracę	Umowa zlecenia	Umowa o dzieło
Forma umowy	Pisemna.	Brak uregulowań; może być zawarta ustnie a nawet w sposób dorozumiany. Warto ją jednak zawrzeć na piśmie.	Brak uregulowań; może być zawarta ustnie a nawet w sposób dorozumiany. Warto ją jednak zawrzeć na piśmie.
Cel umowy	Wykonywanie pod nadzorem pracy określonego rodzaju.	Wykonywanie konkretnej czynności (umowa starannego działania).	Osiągnięcie określonego rezultatu.
Wynagrodzenie	Określone; przy zatrudnieniu na pełny etat min. 1850 zł brutto.	Umowa odpłatna lub nieodpłatna. Obecnie brak prawnie określonej minimalnej stawki godzinowej.	Umowa wyłącznie odpłatna. Brak uregulowań co do minimalnej wartości wynagrodzenia za wykonanie dzieła. Zapłata może być określona kwotowo lub przez wskazanie podstaw jej ustalenia (kosztorysowo). Wygrodzenie może być określone jako ryczałt.
Podporządkowanie	Pracownik wykonuje polecenia pracodawcy	Brak jest ścisłego podporządkowania zleceniobiorcy zleceniodawcy	Brak podporządkowania wykonawcy zamawiającemu.
Czas pracy	Określony w umowie. Obowiązują normy tygodniowego i dziennego czasu pracy. Za pracę w większym wymiarze przysługuje wynagrodzenie za nadgodziny. Przeciętnie 40-godzinny, 5-dniowy tydzień pracy.	Nie musi być określony w umowie. Brak dziennych i tygodniowych norm czasu pracy. Możliwość pracy w niedziele i święta.	Nie jest określony w umowie. Wykonawca rozlicza się z wykonanego dzieła, niezależnie od czasu, który poświęcił na jego wykonanie.
Miejsce wykonywania pracy	Określone w umowie.	Nie musi być określone w umowie.	Nie musi być wskazane.
Wykonywanie pracy	Wyłącznie osobiste.	Co do zasady osobiście, w wyjątkowych przypadkach osoba trzecia.	Nie musi być wykonana osobiście przez wykonawcę.
Rozwiązanie umowy	Na warunkach zależnych od rodzaju umowy i stażu pracy, co do zasady z zachowaniem okresu wypowiedzenia. Wyjątki określone ustawowo.	Na warunkach uzgodnionych w umowie, nie obowiązuje okres wypowiedzenia.	Możliwe tylko pod określonymi warunkami.
Składki ZUS	Tak.	Tak do wysokości minimalnego wynagrodzenia, może być odprowadzone od całości wynagrodzenia, ale nie jest to obowiązkowe.	Nie.

na początek...

Temat września 2016:

Umowy cywilnoprawne (tzw. umowy "śmieciowe") - część I

Pracując w Polsce należy unikać zatrudniania na podstawie umów cywilnoprawnych. Często są one nazywane "umowami śmieciowymi" ponieważ zatrudnienie na ich podstawie jest zdecydowanie mniej korzystne dla pracownika niż na podstawie umowy o pracę.

Dzieje się tak ponieważ zatrudnienie na podstawie umów cywilnoprawnych, m.in:

Nie gwarantuje uzyskania minimalnego wynagrodzenia za wykonywaną pracę (często rzeczywista stawka godzinowa to zaledwie 4,5 - 5 zł za godzinę pracy, co przy 40 godzinnym tygodniu pracy pozwala na uzyskanie wynagrodzenia w wysokości poniżej 800 zł). Obecnie trwają prace legislacyjne nad wprowadzeniem minimalnej stawki godzinowej za pracę na umowę zlecenie! Polepszy to sytuację pracujących na tej podstawie osób.
Składki ZUS od umowy zlecenia mogą być płacone tylko od równowartości płacy minimalnej (tj. obecnie 1850 zł), co pozwala zatrudnionym zarobić więcej "na rękę", ale powoduje równocześnie, że będą mieli bardzo niskie emerytury. Od 2017 r. planowane jest odprowadzanie składek ZUS od całego zarobku. Obecnie odprowadzenie składek ZUS od całego wynagrodzenia z tytułu umowy zlecenia jest możliwe, ale nie jest obowiązkowe.
Od umowy o dzieło nie są odprowadzane składki ZUS.
Osobie zatrudnionej na podstawie umowy cywilnoprawnej nie przysługuje prawo do urlopu.
Nie jest także normowany czas pracy.
Brak jest okresu wypowiedzenia (może być rozwiązana z dnia na dzień).

Przepisy dotyczące umów cywilnoprawnych znajdują się w ustawie Kodeks cywilny.

Najczęściej zawieranymi umowami cywilnoprawnymi są:

a) Umowa zlecenia. Stronami umowy są zleceniobiorca (ten, który przyjmuje zlecenie) oraz zleceniodawca (ten, który określoną czynność zleca do wykonania). Zawierając umowę zleceniobiorca zobowiązuje się do wykonania na rzecz zleceniodawcy określonych czynności. Powinien je wykonywać najlepiej jak potrafi i właśnie ze staranności w działaniu jest rozliczany. Dlatego umowa zlecenia nazywana jest umową starannego działania.

Przepisy prawne nie określają jakie elementy powinna zawierać umowa zlecenia ani też w jakiej formie powinna być zawarta. Warto ją zawrzeć w formie pisemnej i warto ustalić w jej treści:

1. Strony umowy,

2. Datę rozpoczęcia i zakończenia umowy.

3. Przedmiot zlecenia (czyli co dokładnie zleceniobiorca powinien zrobić).

4. Wysokość wynagrodzenia.

5. Wskazanie, czy zleceniobiorca posiada inny tytuł do ubezpieczenia społecznego (jeżeli tak, to jaki).

Umowa powinna być własnoręcznie podpisana przez obydwie strony.

Należy zwrócić uwagę na to, że jeżeli zleceniobiorca wyrządzi szkodę pracodawcy lub osobie trzeciej, to odpowiada za nią całym swoim majątkiem.

Umowa zlecenia może być wypowiedziana przez każdą ze stron. Może zawierać w swojej treści postanowienia dotyczące jej wypowiedzenia (np. wskazanie uzasadniających je okoliczności, terminy itp.). Jeżeli takich informacji nie zawiera wówczas wypowiedzieć może ją każda ze stron. Wypowiedzenie takie musi nastąpić z ważnego powodu. Jeżeli powód rozwiązania umowy nie będzie ważny wówczas drugiej stronie przysługiwać będzie prawo do odszkodowania. Gdy umowa wypowiedziana jest przez zleceniodawcę powinien on zleceniobiorcy zwrócić poniesione wydatki oraz wypłacić wynagrodzenie w części odpowiadającej dotychczasowym czynnościom. Zleceniobiorca natomiast wypowiadając umowę zobowiązany jest do pokrycia strat, jakie zleceniodawca poniesie z powodu niewykonania przez niego umowy.

(część II zagadnienia opisano w temacie października - kliknij tutaj)

na początek...

Temat sierpnia 2016:

Umowa o pracę

Jest ona najkorzystniejszą dla pracownika formą zatrudnienia, gdyż zapewnia mu najwięcej praw i największą ochronę. Kwestie związane z zatrudnieniem na umowę o pracę są uregulowane w ustawie Kodeks pracy.

Obecnie w Polsce możliwe jest zatrudnienie na podstawie następujących rodzajów umów o pracę:

umowa na czas nieokreślony - jest najkorzystniejsza z punktu widzenia uprawnień pracowniczych;
umowa na czas określony - jest to umowa terminowa i jest mniej korzystna dla pracownika. Obecnie zgodnie z prawem pracodawca może z tym samym pracownikiem zawrzeć maksymalnie 3 umowy na czas określony, a łączna długość ich trwania nie może przekroczyć 33 miesięcy plus maksymalnie trzymiesięczny okres umowy na okres próbny (łącznie 36 miesięcy). Czwarta umowa na czas określony staje się z mocy prawa umową na czas nieokreślony. Jeżeli pracodawca zawrze z pracownikiem umowę na czas dłuższy niż 33 miesiące z mocy prawa staje się ona umowa na czas nieokreślony na nieokreślony.
Od zasady tej przewidziane są nieliczne wyjątki, na dłuższy czas niż 33 miesiące może być zawarta np.:
- umowa na okres kadencji,
- można tak zatrudnić na zastępstwo (jeżeli konieczne jest zastępstwo za pracownika na okres jego usprawiedliwionej nieobecności pracodawca może zatrudnić w tym celu innego pracownika na podstawie umowy na czas określony, którą zawiera się na czas nieobecności zastępowanego pracownika),
- przy pracach dorywczych i sezonowych.
Limit 33 miesięcy pracodawca może także przekroczyć w przypadku, gdy wskaże obiektywne przyczyny leżące po jego stronie, które to uzasadniają. Musi jednak zawiadomić o zawarciu umowy na czas określony dłuższy niż 33 miesiące okręgowego inspektora pracy, a sama przyczyna odstępstwa musi być wpisana w umowę o pracę.
Każda z umów wymienionych powyżej może być poprzedzona umową o pracę na okres próbny. Okres próbny nie może przekraczać 3 miesięcy. Umowa taka zawierana jest w celu sprawdzenia kwalifikacji pracownika i ustalenia możliwości jego zatrudnienia w celu wykonywania określonej pracy. Co do zasady może być zawarta pomiędzy tym samym pracodawcą i tym samym pracownikiem tylko raz, chyba że pracownik ma być zatrudniony ponownie na umowę na okres próbny w celu wykonywania innej pracy, lub od dnia rozwiązania lub wygaśnięcia poprzedniej umowy minęły co najmniej 3 lata.

W Polsce umowę o pracę można zawrzeć z osobą, która ukończyła 18 lat. W pewnych okolicznościach można zatrudnić osobę młodocianą tj. taką, która ukończyła 16 lat. Osoba taka musi ukończyć co najmniej gimnazjum i przedstawić zaświadczenie lekarskie, stwierdzające, że dana praca nie zagraża jej zdrowiu. Nie można zatrudnić legalnie osoby, która nie ukończyła 16 lat.

O czym należy szczególnie pamiętać?

Umowa o pracę powinna być zawarta na piśmie. Każda osoba podejmująca pracę powinna tego dopilnować. Jeżeli umowa o pracę nie została zawarta w formie pisemnej, pracodawca powinien - najpóźniej w dniu rozpoczęcia pracy przez pracownika - potwierdzić na piśmie ustalenia co do stron umowy, jej rodzaju oraz warunków.

Umowa powinna co najmniej określać:

strony umowy - pomiędzy jakim pracodawcą, a jakim pracownikiem została zawarta,
datę - kiedy została zawarta,
rodzaj umowy - czy jest to umowa na czas określony, nieokreślony, próbny?
warunki płacy i pracy - czyli np. jakie wynagrodzenie dostanie pracownik (ze wskazaniem składników tego wynagrodzenia), jaki jest wymiar tygodniowy czasu pracy, miejsce świadczenia pracy

Jeżeli pracodawca nie potwierdzi umowy na piśmie popełnia wykroczenie przeciwko prawom pracownika. W takiej sytuacji można zwrócić się o pomoc do Państwowej Inspekcji Pracy* (https://www.pip.gov.pl/pl/).

*Państwowa Inspekcja Pracy (PIP) - jest organem, który ma uprawnienia w zakresie nadzoru przestrzegania przepisów prawa pracy oraz przepisów bhp (bezpieczeństwa i higieny pracy) przez pracodawców.

Inspektorzy PIP najczęściej dokonują kontroli w zakresie przestrzegania przez pracodawców:

przepisów dotyczących zawierania umów o pracę, prowadzenia akt osobowych pracowników, legalności zatrudnienia, zawierania i rozwiązywania umówo o pracę; inspektorzy mogą także sprawdzić czy pracodawca legalnie zatrudnia cudzoziemców.
zasad bhp , np. szkoleń pracowników w tym zakresie, warunków pracy,
wynagrodzenia za pracę - np. terminowość wypłacania pensji, zasad wypłacania premii, nagród, sposób ustalania wysokości wynagrodzenia,
czasu pracy i urlopów, np. pracy w godzinach nadliczbowych, zapewnianie odpowiedniego okresu wypoczynku, prawidłowości wymiaru urlopu wypoczynkowego, prawidłowości stosowania różnych systemów pracy,
zatrudniania osób młodocianych i niepełnosprawnych,
przestrzegania praw związanych z rodzicielstwem, np. uprawnień przysługujących kobietom w ciąży, udzielania urlopów macierzyńskich itp.

Inspekcja działa najczęściej na wniosek (zgłoszenie) pracownika. Zgłoszenie nie może być anonimowe, musi zawierać imię i nazwisko oraz adres osoby zgłaszającej. Dane te nie zostaną ujawnione pracodawcy podczas kontroli.

Po przeprowadzeniu kontroli, jeżeli zostaną stwierdzone nieprawidłowości, inspektor może nakazać pracodawcy usunięcie wykrytych naruszeń prawa w określonym terminie. W przypadku gdy występuje zagrożenie życia lub zdrowia pracowników może nakazać wstrzymanie prac lub działalności. W razie stwierdzenia naruszenia przepisów prawa pracy inspektor może także ukarać pracodawcę grzywną lub wystąpić z wnioskiem o jego ukaranie do sądu.

Czy jeśli pracodawca nie potwierdzi na piśmie warunków umowy o pracę jest ona nieważna? Jest ważna. Umowa zawarta ustnie obowiązuje. Problemem może być dowiedzenie, że faktycznie została zawarta i na jakich warunkach. W celu udowodnienia, że umowa została zawarta można powołać się np. na zeznania świadków. Żeby uniknąć takich problemów warto zadbać o potwierdzenie warunków umowy na piśmie.

Jakie są prawa osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę?

Pracując na umowę o pracę pracownicy mają prawo do:

1. Co najmniej minimalnego wynagrodzenia. Od 1 stycznia 2016 r. najniższe wynagrodzenie w Polsce wynosi 1850 złotych brutto. Od tej kwoty odliczane są składki na ubezpieczenie społeczne oraz zaliczki na podatek dochodowy. Oznacza to, że pracownikowi za miesiąc pracy wypłacana jest kwota ok. 1355,69 zł. Kwota ta należna jest za pracę w pełnym wymiarze czasu pracy. Jeżeli pracownik zatrudniony jest w niepełnym wymiarze (np. na pół etatu), wówczas wysokość wynagrodzenia wyniesie ? z 1850 zł, tj. 925 zł brutto. Młodym pracownikom w pierwszym roku ich pracy można płacić 80% najniższego wynagrodzenia.

2. Określenia czasu pracy. W Polsce czas pracy nie może przekraczać 8 godzin/dobę i przeciętnie 40 godzin w tygodniu. Przeciętnie w przyjętym okresie rozliczeniowym tydzień pracy jest pięciodniowy. Praca w niedziele i święta jest dopuszczalna tylko wówczas, gdy stanowi tak Kodeks pracy, tj.:

z uwagi na system organizacji pracy (praca w ruchu ciągłym, praca zmianowa),
z uwagi na rodzaj pracy (np. w transporcie i komunikacji).
z uwagi na szczególne potrzeby pracodawcy (np. prowadzenie akcji ratowniczej),
ze względu na użyteczność społeczną i codzienne potrzeby ludności (np. w hotelach, zakładach opieki zdrowotnej).

Jeżeli pracownik pracuje w niedzielę lub święto przysługuje mu w zamian inny dzień wolny od pracy. Co najmniej raz na 4 tygodnie przysługuje mu wolna niedziela.

Pracownikowi przysługuje także dodatek do wynagrodzenia za pracę w godzinach nocnych, tj. wykonywaną pomiędzy 21:00 a 7:00. Warto pamiętać, że w placówkach handlowych praca w niedzielę jest dozwolona na powyżej opisanych warunkach, ale obowiązuje zakaz pracy w dni świąteczne, takie jak:

1 stycznia - Nowy Rok, Świętej Bożej Rodzicielki; 6 stycznia - Trzech Króli, Objawienie Pańskie; 20 kwietnia - Wielkanoc; 21 kwietnia - Poniedziałek Wielkanocny; 1 maja - Święto Pracy; 3 maja - Święto Konstytucji 3 Maja; 8 czerwca - Zesłanie Ducha Świętego, Zielone Świątki; 19 czerwca - Boże Ciało; 15 sierpnia - Święto Wojska Polskiego, Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny; 1 listopada - Wszystkich Świętych; 11 listopada - Święto Niepodległości; 25 i 26 grudnia - Boże Narodzenie. Zakaz ten dotyczy zwłaszcza pracy w dużych sieciach handlowych.

Więcej informacji na temat pracy w niedziele i święta można znaleźć na stronie Państwowej Inpekcji Pracy

3. Wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych. Praca w godzinach nadliczbowych to praca, którą pracownik wykonuje ponad obowiązujące normy czasu pracy. Tygodniowy czas pracy wraz z godzinami nadliczbowymi nie powinien przekraczać w przyjętym okresie rozliczeniowym przeciętnie 48 godzin. Pracodawca zobowiązany jest wypłacić pracownikowi dodatek do wynagrodzenia za pracę w wymiarze większym niż określony w Kodeksie pracy (tj. 40 godzin) lub też zapewnić odpowiednio długi czas wolny od pracy.

4. Płatnego urlopu wypoczynkowego. Pracownikowi zatrudnionemu w pełnym wymiarze czasu pracy przysługuje prawo do płatnego urlopu (wynagrodzenie przysługuje w takiej wysokości jakie otrzymałby gdyby pracował).

Wymiar urlopu zależy od stażu pracy i wynosi:

20 dni w roku (jeżeli pracownik pracuje krócej niż 10 lat),
26 dni (przy stażu pracy powyżej niż 10 lat).

Do okresu pracy w Polsce zaliczane są udokumentowane okresy pracy obywateli UE za granicą. Pracownik, który po raz pierwszy podejmuje pracę zyskuje prawo do urlopu w danym roku w wymiarze 1/12 urlopu przysługującego mu po przepracowaniu roku wraz z upływem kolejnych miesięcy pracy. W każdym następnym roku pracy pracownik nabywa prawo do całego urlopu wraz z rozpoczęciem roku kalendarzowego.

Jeżeli pracownik jest zatrudniony w niepełnym wymiarze czasu pracy (np. na ? etatu) wówczas wymiar urlopu jest proporcjonalny do wymiaru czasu pracy (przy zatrudnieniu na ? etatu w zależności od stażu pracy wyniesie on 10 lub 13 dni).

Pracodawca powinien pracownikowi udzielić urlopu w roku kalendarzowym, w którym ten uzyskał do niego prawo. Jeżeli nie jest to możliwe pracownik powinien zaległy urlop wykorzystać do 30 września roku następnego. Jeżeli pracownik nie wykorzysta urlopu do dnia rozwiązania umowy o pracę ma prawo do wypłaty ekwiwalentu pieniężnego. Urlop może być wykorzystany w pełnym przysługującym rocznie wymiarze jednorazowo lub na wniosek pracownika podzielony na części. Jeżeli pracownik wnioskuje o podzielenie urlopu na części, przynajmniej jedna z nich powinna trwać nie krócej niż 14 kolejnych dni.

5. Wynagrodzenia/ zasiłku za czas choroby. Pracownikowi należy się wynagrodzenie/ zasiłek za czas niezdolności do pracy w wysokości :

a) 80% wynagrodzenia - co do zasady w przypadku choroby (w tym choroby zakaźnej) trwającej łącznie do 33 dni w roku kalendarzowym. Od 34 dnia pracownikowi przysługuje zasiłek chorobowy wynoszący 80% podstawy wymiaru. Zasiłek chorobowy przysługuje przez okres, kiedy pracownik nie jest zdolny do wykonywania pracy, nie dłużej jednak niż 182 dni, a w przypadku gruźlicy nie dłużej niż 270 dni. W okresie ciąży ubezpieczonej kobiecie również zasiłek chorobowy przysługuje przez 270 dni.

Pracownik, który ukończył 50 lat zachowuje prawo do wynagrodzenia we wskazanej wysokości za czas niezdolności do pracy trwającej do 14 dni w roku kalendarzowym. Po tym okresie czasu przysługuje mu zasiłek wypłacany przez ZUS. Po tym czasie przysługuje mu zasiłek chorobowy wypłacany przez ZUS.

Zasiłek chorobowy za okres pobytu w szpitalu przysługuje w wysokości 70% podstawy wymiaru. Przepisy obowiązujące u danego pracodawcy mogą przewidywać wyższe wynagrodzenie.

b) 100 % wynagrodzenia - wówczas gdy choroba wynika z wypadku, który miał miejsce w drodze do pracy lub w pracy,

c) 100 % wynagrodzenia - w przypadku choroby przypadającej w czasie ciąży.

d) 100 % wynagrodzenia - w czasie poddania się niezbędnym badaniom lekarskim przewidzianym dla kandydatów na dawców komórek, tkanek i narządów oraz poddania się zabiegowi pobrania komórek, tkanek i narządów.

Uwaga! Wynagrodzenie za okres choroby nie należy się, gdy niezdolność do pracy z powodu choroby powstała przed upływem 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia (tzw. okres wyczekiwania). W przypadku ubezpieczenia dobrowolnego wynagrodzenie za okres choroby nie należy się przed upływem 90 dni nieprzerwanego ubezpieczenia. Wynagrodzenie to nie należy się także, gdy pracownik przebywa na urlopie bezpłatnym lub wychowawczym, albo gdy niezdolność do pracy została spowodowana w wyniku umyślnego przestępstwa lub wykroczenia pracownika.

W okresie gdy pracownik przebywa na zwolnieniu lekarskim nie może wykonywać pracy. Jeżeli wykonuje w tym okresie jakąś pracę, albo korzysta ze zwolnieniem w sposób niezgodny jego celem traci prawo do świadczenia chorobowego za cały okres otrzymanego zwolnienia. W takim przypadku musi zwrócić już pobrany zasiłek.

Pracownikowi, który po wyczerpaniu okresu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze jego leczenie lub rehabilitacja rokuje odzyskanie zdolności do pracy, przysługuje świadczenie rehabilitacyjne. Przysługuje ono pracownikowi przez okres niezbędny do przywrócenia zdolności do pracy, nie dłużej jednak niż przez 12 miesięcy. Wypłacane jest ono w wysokości 90% wynagrodzenia lub przychodu, które stanowiły podstawę wymiaru zasiłku chorobowego za okres pierwszych 90 dni pobierania świadczenia. Gdy niezdolność do pracy przypada na okres ciąży, lub niezdolność do pracy została spowodowana wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową pracownikowi przysługuje świadczenie rehabilitacyjne w wysokości 100% tego wynagrodzenia, w pozostałych przypadkach w wysokości 75%.

6. Stosowania względem niego określonych zasad rozwiązania umowy o pracę. Obywatel Czech, Słowacji lub Węgier pracujący w Polsce, tak jak i obywatele polscy może być zwolniony z pracy, albo też sam złożyć wypowiedzenie. Wypowiedzenie umowy o pracę powinno odbywać się zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Rozwiązanie umowy o pracę może odbyć się:

za porozumieniem stron. Ten sposób rozwiązania umowy o pracę wymaga zgodnego oświadczenia woli dwóch stron umowy o pracę (pracownika i pracodawcy). Za porozumieniem stron umowę można rozwiązać na wspólnie ustalonych warunkach, a więc w każdym terminie, bez zachowania okresu wypowiedzenia itp. Takie rozwiązanie jest korzystne dla pracownika wówczas, gdy np. znalazł inną lepiej płatną pracę i chciałby ja podjąć w terminie krótszym niż wynikający z tego, który jest możliwy gdyby rozwiązał umowę z zachowaniem okresu wypowiedzenia. Należy jednak pamiętać, że jeżeli nie uda się podjąć nowej pracy, to bezrobotnemu, który w okresie 6 miesięcy przed zarejestrowaniem się w urzędzie pracy rozwiązał w ten sposób umowę o pracę nie przysługuje prawo do zasiłku.
przez oświadczenie jednej ze stron (może to być zarówno pracodawca, jak i pracownik) z zachowaniem okresu wypowiedzenia. Rozwiązanie umowy następuje wraz z upływem okresu wypowiedzenia. Można w tym trybie rozwiązać umowę o pracę na czas nieokreślony oraz określony.
Od 22 lutego 2016 r. obowiązują nowe przepisy prawa pracy zgodnie, z którymi terminy wypowiedzenia umowy o pracę zawartej na czas określony i nieokreślony są jednakowe i wynoszą:

1) 2 tygodnie, jeżeli pracownik jest zatrudniony u pracodawcy krócej niż 6 miesięcy,

2) 1 miesiąc, jeżeli pracownik jest zatrudniony co najmniej 6 miesięcy,

3) 3 miesiące, jeżeli pracownik jest zatrudniony co najmniej 3 lata.

Uwaga! Jeżeli umowa o pracę została zawarta na czas określony przed wejściem w życie nowych przepisów, tj. przed 22 lutego 2016 r. pracodawca nie musi uwzględniać (dodawać) okresów zatrudnienia pracownika sprzed tej daty, np. jeżeli pracownik zawarł umowę w lutym 2011 roku, to jego "staż" wynoszący 5 lat nie uprawnia go do 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia. Okresy "stażu" liczą się od dnia 22 lutego 2016 r.

Możliwe jest także rozwiązanie z zachowaniem terminu wypowiedzenia umowy zawartej na okres próbny. Terminy wypowiedzenia wynoszą wówczas:

1) 3 dni robocze, jeżeli okres próbny nie przekracza 2 tygodni,

2) 1 tydzień, jeżeli okres próbny jest dłuższy niż 2 tygodnie,

3) 2 tygodnie, jeżeli okres próbny wynosi 3 miesiące.
przez oświadczenie jednej ze stron (może to być zarówno pracodawca, jak i pracownik) bez zachowania okresu wypowiedzenia.
Pracodawca może rozwiązać z pracownikiem umowę o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia wówczas, gdy:
1) dojdzie do ciężkiego naruszenia przez pracownika obowiązków pracowniczych (np. przyjdzie on do pracy nietrzeźwy albo jego obecność w pracy będzie nieusprawiedliwiona),
2) pracownik popełni w trakcie trwania umowy o pracę przestępstwo, które uniemożliwi jego dalsze zatrudnianie na zajmowanym stanowisku lub w zawiniony sposób utraci uprawnienia niezbędne do pracy na zajmowanym stanowisku (np. pracownik jest zatrudniony jako kierowca, a zostało mu prawomocnym wyrokiem odebrane prawo jazdy za jazdę pod wpływem alkoholu).
Pracodawca ma 1 miesiąc od momentu, kiedy dowiedział się o okoliczności, która uzasadnia rozwiązanie umowy bez wypowiedzenia z winy pracownika, aby zwolnić pracownika w tym trybie.
Pracodawca może także rozwiązać z pracownikiem umowę bez wypowiedzenia, gdy:
1) pracownik jest nieobecny w pracy z powodu choroby - po upływie 3 miesięcy (gdy pracownik jest zatrudniony u niego krócej niż 6 miesięcy) lub po upływie 182 zwolnienia i 3 miesięcy pobierania świadczenia rehabilitacyjnego,
2) pracownik jest nieobecny w pracy z powodu np. aresztowania lub odbywania kary więzienia. Wówczas pracodawca może rozwiązać umowę gdy nieobecność pracownika trwa dłużej niż jeden miesiąc.
Pracownik może rozwiązać umowę o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia, gdy:
1) pracodawca dopuścił się względem niego ciężkiego naruszenia obowiązków pracowniczych. Przede wszystkim, gdy nie wypłacił pracownikowi wynagrodzenia za pracę lub wypłacił je w mniejszej wysokości niż wynika to z zawartej umowy o pracę. Przyczyną rozwiązania przez pracownika umowy o pracę w tym trybie może być także naruszenie godności pracownika. Jeżeli pracownik wypowiedział umowę z przyczyny ciężkiego naruszenia obowiązków, wówczas przysługuje mu odszkodowanie w wysokości wynagrodzenia za okres, który obowiązywałby gdyby umowa została rozwiązana z zachowaniem terminu wypowiedzenia.
2) lekarz wyda orzeczenie, że praca którą pracownik wykonuje wpływa szkodliwie na jego zdrowie, a pracodawca w terminie wskazanym w tym orzeczeniu nie przeniesie pracownika na inne stanowisko.
Także pracownik ma na złożenie oświadczenia o rozwiązaniu umowy bez wypowiedzenia 1 miesiąc od momentu, gdy dowiedział się o zachowaniu pracodawcy, które uzasadnia rozwiązanie w takim trybie.

Oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę powinno zostać złożone w formie pisemnej, niezależnie od tego czy składa je pracodawca, czy pracownik. Jeżeli to pracodawca wypowiada umowę, a jest to umowa na czas nieokreślony to powinien w wypowiedzeniu wskazać przyczynę, która uzasadnia zwolnienie pracownika. Przyczyna powinna być wskazana także w wypowiedzeniu umowy o pracę bez wypowiedzenia. Wypowiedzenie umowy zawartej na czas określony nie wymaga uzasadnienia.

Umowa terminowa ulega rozwiązaniu wraz z upływem czasu na jaki została zawarta.

7. Ochrony przed zwolnieniem dla określonych kategorii pracowników.

W Polsce chronione przed utratą pracy są następujące osoby:

Kobiety w ciąży. Ochronie podlegają kobiety w ciąży, a także przebywające na urlopach macierzyńskich i rodzicielskich.
Osoby przed emeryturą. Dotyczy to pracowników, którym brakuje 4 lat do osiągnięcia wieku emerytalnego.
Członkowie zarządu działających w zakładzie związków zawodowych. Nie można zwolnić członków zarządu zakładowej organizacji związkowej.
Osoby chore przebywające na zwolnieniu lekarskim. Pracownik, który pracuje u danego pracodawcy krócej niż 6 miesięcy jest chroniony przed wypowiedzeniem do 3 miesięcy przebywania na zwolnieniu lekarskim. Jeżeli pracownik pracuje u pracodawcy przez ponad 6 miesięcy to jest chroniony przed wypowiedzeniem przez łącznie 182 dni zwolnienia lekarskiego oraz 3 miesiące pobierania świadczenia rehabilitacyjnego. Takiej samej ochronie jak pracownicy zatrudnieni powyżej 6 miesięcy, podlega pracownik, który jest niezdolny do pracy z powodu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej. Jeżeli jednak dochodzi do likwidacji lub upadłości zakładu pracy wypowiedzenie umowy o pracę jest dopuszczalne.

Pracownikowi zatrudnionemu na umowę o pracę przysługuje ponadto:

1. Urlop bezpłatny - udzielany jest pracownikowi na jego wniosek. Nie jest on wliczany do stażu pracy, od którego zależą uprawnienia pracownicze.

2. Dodatkowe dni, w których pracownik jest zwolniony od pracy:

a) 2 dni - w przypadku gdy pracownik bierze ślub, urodzi mu się dziecko oraz z tytułu zgonu i pogrzebu małżonka, dziecka, ojca, matki, ojczyma lub macochy pracownika.

b) 1 dzień - w przypadku ślubu dziecka pracownika, zgonu i pogrzebu jego siostry, brata, babki, dziadka, teściowej, teścia lub innej osoby pozostającej na utrzymaniu lub pod bezpośrednią opieką pracownika.

na początek...

Temat lipca 2016:

Gdzie można znaleźć informację o wolnych stanowiskach pracy?

a) Jeżeli szukamy pracy we własnym zakresie. Można szukać ofert pracy w gazetach i na portalach internetowych.

Wiele gazet, zwłaszcza dzienników (zarówno ogólnopolskich, jak i lokalnych) zamieszcza oferty pracy w specjalnych rubrykach. Pamiętajmy jednak, że gazety nie ponoszą odpowiedzialności za treść ogłoszeń i nie gwarantują, że oferowane zatrudnienie jest legalne.
Oferty pracy są także dostępne w portalach internetowych, jak np.
Na tego typu portalach, korzystając z wyszukiwarki można znaleźć oferty pracy na danym stanowisku w całej Polsce, w poszczególnych regionach lub w poszczególnych miejscowościach. Można także zamieścić w bazie danych swoje CV udostępniając swoje dane pracodawcom poszukującym pracowników. Jeżeli nie mamy czasu na codzienne przeglądanie portali możemy ustawić parametry wyszukiwania, podać swój adres e-mail i użyć opcji powiadamiania o interesujących nas ofertach pracy. Podobnie, jak w przypadku gazet portal nie odpowiada za treść zgłaszanych ofert pracy.

b) Jeżeli korzystamy z pośrednictwa urzędu pracy lub agencji zatrudnienia.

Można skorzystać z pomocy wojewódzkich lub powiatowych Urzędów pracy Powiatowe urzędy pracy oferty zamieszczają w centralnej bazie na stronie internetowej.

Oferty te są dostępne dla wszystkich zainteresowanych. Nie zawsze jednak zawierają informacje o tym jaki pracodawca je zgłosił. Jeżeli dane takie są dostępne wówczas każda osoba może bezpośrednio aplikować o pracę u pracodawcy. Aby móc skorzystać z wszystkich ofert, które oferują urzędy pracy trzeba zarejestrować się w urzędzie pracy właściwym ze względu na miejsce zamieszkania jako osoba bezrobotna lub poszukująca pracy.
Jeżeli korzystamy z oferty agencji pracy sprawdźmy czy posiada ona odpowiedni certyfikat. Certyfikat taki jest wydawany przez marszałka województwa. Legalnie działające w Polsce agencje są zarejestrowane w specjalnym rejestrze, który można znaleźć na stronie http://stor.praca.gov.pl/portal/#/kraz. Pamiętajmy też, że agencja nie może pobierać opłat za swoje usługi z wyjątkiem kosztów poniesionych faktycznie związanych ze skierowaniem do pracy za granicę.

na początek...

Temat czerwca 2016:

Bezpłatne leki dla seniorów

W dniu 12 czerwca 2016 r. weszła w życie nowelizacja ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Kto ma prawo do bezpłatnych leków?
Prawo do bezpłatnych leków i wyrobów medycznych będzie przysługiwało wszystkim osobom powyżej 75 roku życia, niezależnie od ich sytuacji materialnej. Wiek uprawnionych będzie weryfikowany na podstawi numeru PESEL.

Jakie leki będą bezpłatne?
Bezpłatne będą leki znajdujące się w wykazie ogłoszonym przez ministra zdrowia. Wykaz ten będzie stanowił część listy refundacyjnej - kategoria "S" (dla seniorów). Pierwszy wykaz ma powstać do dnia 1 września 2016r. Od września seniorzy będą więc mogli realizować przysługujące im uprawnienie. W wykazie mają się znaleźć przede wszystkim te leki, które służą leczeniu chorób wieku podeszłego. Na liście nie znajdą się na pewno antybiotyki oraz leki przeciwgorączkowe.

Kto może przepisać leki znajdujące się w wykazie?
Bezpłatne leki przepisywać będą mogli lekarze i pielęgniarki podstawowej opieki zdrowotnej. Prawo to przysługiwać będzie także lekarzom posiadającym prawo wykonywania zawodu, którzy zaprzestali wykonywania zawodu i wystawili receptę dla siebie lub członków najbliższej rodziny. Leki będą przepisywane na dotychczasowych drukach recept. Lekarz lub pielęgniarka dopisze na nich literę "S".

Wydatki z budżetu państwa na program bezpłatnych leków w latach 2016-2025 wyniosą maksymalnie 8,3 mld zł. W tym w roku 2016 25 mln zł. Kwoty wydatków z budżetu państwa na każdy rok kalendarzowy zostały określone w ustawie. Jeżeli wydatki w pierwszym kwartale danego roku przekroczą 25% planowanego na ten cel budżetu, minister zdrowia wdroży "mechanizm korygujący" polegający na korekcie wykazu leków i innych darmowych produktów dla seniorów.

Więcej informacji:
http://isap.sejm.gov.pl/DetailsServlet?id=WDU20160000652+2016%2406%2412&min=1

na początek...

Temat maja 2016:

Program 500 Plus

Dla kogo?
Świadczenie wychowawcze chociaż w części powinno zaspokoić potrzeby życiowe związane z wychowaniem dziecka.

Kwota takiego świadczenia to 500 zł na dziecko miesięcznie (dziecko własne / małżonka / przysposobione - adoptowane / znajdujące się pod opieką prawną).

Beneficjentami programu 500+, którzy będą mogli pobierać świadczenie wychowawcze mogą być obywatele Polski oraz cudzoziemcy spełniający wymagane kryteria.

Świadczenie mogą pobierać:

rodzice bądź jeden rodzic
opiekunowie prawni lub faktyczni opiekunowie.

Świadczenie przysługuje na:

każde drugie i kolejne dziecko
pierwsze dziecko, jeśli dochód w rodzinie nie przekracza 800 zł/osobę
pierwsze dziecko, jeśli dochód w rodzinie nie przekracza 1200 zł/osobę, a co najmniej jedno z dzieci jest niepełnosprawne.

Można je pobierać do momentu ukończenia przez dziecko 18-go roku życia.

Termin wypłaty
Pieniądze będą wypłacane co miesiąc, począwszy od miesiąca, w którym został złożony poprawnie wypisany wniosek wraz z wymaganymi dokumentami.

Prawo do świadczeń będzie przyznawane na okres od 1 października do 30 września roku następnego.

Gdzie złożyć wniosek?
Wypełniony wniosek składa się w urzędzie gminy lub miasta, właściwym ze względu na miejsce zamieszkania osoby starającej się o świadczenie

Link do wniosku: http://www.program500plus.pl/files/wniosek-500-plus.pdf

Załączniki do wniosku:

zaświadczenia o dochodzie podlegającym opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Dotyczy to każdego członka rodziny. Zaświadczenie powinno zawierać dane o wysokości dochodu, należnego podatku i składek na ubezpieczenia społeczne odliczonych od dochodu
zaświadczenia o innych dochodach
oświadczenie o faktycznie uzyskiwanych dochodach przez osoby podlegające przepisom o zryczałtowanym podatku dochodowym
oświadczenie o dochodach z gospodarstwa rolnego
zaświadczenia, oświadczenia i dokumenty pozwalające ustalić prawo do uzyskania świadczenia (np. dokumenty potwierdzające wiek dziecka, orzeczenia i wyroki sądu rodzinnego)

Źródło: http://www.program500plus.pl/

Punkt obsługi w Rudzie Śląskiej

UMP Ruda Śląska
ul. Markowej 20
41-709 Ruda Śląska

na początek...